تخصیص دارایی و تنوع بخشی از جمله اصطلاحاتی هستند که گاهی اوقات به جای هم استفاده می‌شوند. حتماً شما هم با توصیه‌هایی مثل اینکه نباید همه تخم مرغ‌های خودتان را در یک سبد قرار دهید، آشنا هستید. قرار دادن همه تخم مرغ‌ها در یک سبد، منجر به ایجاد یک نقطه شکست واحد می‌شود. سرمایه گذاری کل پس انداز خودتان روی یک دارایی خاص باعث ایجاد ریسک‌های خاصی می‌شود. اگر دارایی مورد نظر سهام یک کمپانی خاص باشد، ممکن است با بروز مشکل برای آن کمپانی دارایی شما هم در یک چشم به هم زدن نابود شود.

این موضوع فقط برای یک دارایی صدق نمی‌کند بلکه برای کلاس‌های دارایی هم ممکن است این شرایط ایجاد شود. در صورت ایجاد بحران اقتصادی، ممکن است سهام همه شرکت‌ها افت کند. به این دلیل که این سهام‌ها ارتباط زیادی به هم داشته و معمولاً همه آنها یک روند را دنبال می‌کنند.

تنوع بخشی درست این نیست که پورتفولیوی خودتان را با صدها ارز دیجیتال مختلف پر کنید. این احتمال را در نظر بگیرید که با تصویب قوانینی خاص یا با تولید کامپیوترهای کوانتوم ارزهای دیجیتال ارزش خودشان را از دست بدهند. چنین شرایطی بر کل ارزهای دیجیتال تأثیرگذار است چون این ارزها هم مثل سهام بورس همگی با هم جزء یک کلاس دارایی محسوب می‌شوند.

در حالت ایده آل، باید دارایی خودتان را روی چندین کلاس مختلف توزیع کنید. به این ترتیب اگر یکی از آنها دچار مشکل شد، کل پورتفولیوی شما بی ارزش نمی‌شود. هری مارکوویتز اقتصاددان برنده جایزه نوبل این ایده را نظریه پورتفولیوی مدرن می‌نامد. طبق این نظریه سعی می‌شود با سرمایه گذاری روی دارایی‌هایی که ارتباطی با هم ندارند، نوسان و ریسک سرمایه گذاری کاهش پیدا کند.