لاک دراپ روشی جدید برای توزیع توکن بدون جذب سرمایه است. لاک دراپ هم شبیه ایردراپ است اما به کاربران برای مشارکت در یک شبکه انگیزه می‌دهد.

دنیای کریپتو روز به روز در حال رشد و پیشرفت است. همه چیز در این دنیا دستخوش تغییر می‌شود از زیرساخت‌های اساسی گرفته تا روش‌های جذب سرمایه و قوانین. همچنین در این دنیا روش‌های جدیدی برای توزیع توکن نیز معرفی می‌شود.

ICO یکی از روش‌های شناخته شده برای جذب سرمایه و توزیع توکن است اما به دلایلی کاملاً مشخص بعضی از پروژه‌ها ترجیح می‌دهند که ICO برگزار نکنند.

در عوض ممکن است یک پروژه به دنبال توزیع توکن‌های خودش بین حداکثر تعداد کاربران باشد تا از همان ابتدا یک جامعه کاربری قوی بسازد. لاک دراپ روشی جدید برای توزیع توکن بدون جذب سرمایه است.

لاک دراپ چیست؟

هدف لاک دراپ، توزیع توکن‌های یک شبکه جدید بین عده وسیعی از کاربران است. برای انجام این کار، توکن داران در شبکه‌ای مثل اتریوم باید اتر خودشان را در یک قرارداد هوشمند برای مدتی مشخص قفل (یا لاک) کنند تا از شبکه جدید توکن دریافت کنند. معمولاً هر چقدر مدت زمان قفل کردن این توکن‌ها در قرارداد هوشمند بیشتر باشد، کاربران توکن‌های بیشتری در شبکه جدید دریافت می‌کنند. پس از گذشت مدت زمان مورد نظر، توکن‌های اصلی به مالک برگردانده می‌شود.

چه کسی لاک دراپ را ابداع کرد؟

Commonwealth Labs اولین کمپانی بود که مفهوم لاک دراپ را معرفی کرد. این کمپانی یک استارتاپ است که توسط Dillon Chen، Raymond Zhong و Drew Stone تأسیس شد. اولین لاک دراپ Commonwealth Lab در شبکه Edgeware اجرا شد که یک پلتفرم قراردادهای هوشمند در Polkadot است.

آیا می‌دانستید؟

Edgeware ادعا می‌کند که بیشتر از 90 درصد توکن‌های EDG خودش را از طریق لاک دراپ توزیع کرده که در تابستان 2019 اجرا شد.

ویژگی خاص لاک دراپ

لاک دراپ را باید با ایردراپ مقایسه کرد که اولین روش برای توزیع گسترده ارزهای دیجیتال بدون جذب سرمایه بود. در ایردراپ توکن‌ها به صورت رایگان به آدرس‌هایی تصادفی ارسال می‌شوند به این امید که هر چقدر عده بیشتری این توکن‌ها را داشته باشند، میزان اهمیت قائل شدن برای آن بیشتر می‌شود. اما در عمل بیشتر توکن‌های ایردراپ شده یا به سرعت فروخته شدند یا در همان والت‌ها حفظ شدند و دست نخورده باقی ماندند.

لاک دراپ را می‌توان روشی جدید از ایردراپ دانست که در آن نیازی به انجام کاری خاص یا هزینه‌هایی غیر پولی وجود دارد (یعنی قفل کردن ارزهای دیجیتال). هر چند ارزهای دیجیتال کاربران فروخته یا سوزانده نمی‌شوند اما این که قادر نیستید تا مدتی به آنها دسترسی پیدا کنید، نشان می‌دهد تا حدودی به پروژه تعهد دارید. در حالت ایده آل این امر منجر به جذب کاربران بیشتری می‌شود که فعال تر بوده و از همان ابتدا بیشتر به پروژه توجه دارند.

دلایل استفاده از روش لاک دراپ

برای هر کمپانی داشتن جامعه‌ای از کاربران باکیفیت مهم است اما این موضوع برای شبکه‌های غیرمتمرکز اهمیت بیشتری دارد. داشتن جامعه‌ای قوی که برای پروژه اهمیت قائل است، منجر به جلب توجه طبیعی و پشتیبانی برای شبکه و در نتیجه قوی تر و بزرگتر شدن آن می‌شود. این شرایط برخلاف داشتنِ کاربرانی است که بیشتر برای ارزش پولی توکن‌های خودشان اهمیت قائل هستند و به موفقیت بلندمدت پروژه که همیشه احتمال آن در دنیای کریپتو وجود دارد، اهمیتی نمی‌دهند.

داشتن جامعه‌ای از کاربران قوی هنگامی که توکن داران حقوقی خاص مثل قابلیت تصمیم گیری درباره پروژه را دارند، مهم تر است. برای مثال، ممکن است توکن داران بتوانند با رای دهی با کمک توکن‌های خودشان تصمیم بگیرند که پروتکل چطور تغییر کرده یا آپگرید شود. ممکن است امکان استفاده از توکن‌ها به عنوان راهی برای ایمن سازی شبکه با استفاده از روش اثبات سهام هم وجود داشته باشد. در نهایت، وجود مالکان بیشتر باعث می‌شود که شبکه غیرمتمرکزتر شده و احتمال دستکاری یا کنترل آن توسط یک گروه کوچک کمتر باشد.

نحوه تولید لاک دراپ

لاک دراپ‌ها از طریق قراردادهای هوشمندی ایجاد می‌شوند که منجر به تولید یک توکن جدید در ازای قفل کردن یک توکن دیگر می‌شود. پس از گذشت مدتی مشخص، دارنده توکن می‌تواند توکن قدیمی و جدید خودش را دریافت کند.

نحوه تهیه لاک دراپ

می توان از لاک دراپ برای توزیع توکن بین عده زیادی از سهامداران استفاده کرد. برای اشخاصی که نسبت به یک شبکه خاص کنجکاو هستند، لاک دراپ راه خوبی جهت مشارکت در شبکه و تبدیل شدن به سهامدار آن است.

آینده

هر چند اولین لاک دراپ برای شبکه Edgeware در اواسط سال 2019 اجرا شد اما تاکنون هیچ پروژه مهم دیگری قصد توزیع توکن به این روش را ندارد. اگر لاک دراپ موفق به ایجاد جامعه‌ای سالم و متنوع از کاربران و ذینفعان متعدد شود، ممکن است باز هم شاهد استفاده از آن باشیم. کریپتو، صنعتی است که در آن همواره ابتکارات جدید عرضه می‌شود. تیم‌ها و سرمایه گذاران مختلف در این حوزه ریسک می‌کنند و آزمایشاتی مختلف اجرا می‌کنند که بیشتر این آزمایشات برای بررسی اثربخشی طرح‌های جدید اجرا می‌شوند که در صورت موفقیت آمیز بودن آنها عده بیشتری همان رویکرد را دنبال می‌کنند.