فناوری بلاک چین چیست؟

«فایده عملی این است که برای اولین مرتبه در تاریخ، راهی خلق شده است که در آن یک کاربر اینترنت می تواند یک قطعه ی منحصر بفرد از دارایی دیجیتال را به یک کاربر اینترنت دیگر منتقل کند به گونه ایی که این انتقال مالکیت از پیش تضمین شده است که امن و مطمئن می باشد، همه از رخ دادن انتقال دارایی اطلاع دارند و هیچ کس نمی تواند مشروعیت این انتقال را به جالش بکشد. اثرات بعدی این پیشرفت گسترده را به سختی می توان گزافه گویی برشمرد.»

-مارک اندریسِن

از نقطه نظر بالا به پایین، یک بلاک چین ممکن است چندان نسبت به چیزهایی که با آن آشنایید مثل ویکیپدیا، تفاوت ندارد.

با استفاده از یک بلاک چین، بسیاری از افراد می تواند ورودی هایی را به یک صفحه ثبت اطلاعات وارد کنند و یک جامعه از کاربران می توانند نحوه اصلاح یا به روز رسانی شدن ثبت اطلاعات را کنترل کنند. ورودی های اطلاعات ویکی پدیا محصول کار یک ناشر واحد نیست . هیج فردی به تنهایی نمی تواند اطلاعات را کنترل کند.

اما با پایین آمدن به سطح زمین، تفاوت هایی که باعث می شود فناوری بلاک چین، امری منحصر به فرد شود برای ما واضحتر می شود. در حالیکه هر دوی این فناوریها بر روی شبکه های توزیع یافته (اینترنت) فعالیت می کنند، ویکی پدیا با استفاده از یک مدل شبکه کلاینت-سرور درون تار جهانگستر وب (WWW) خلق شده است.

یک کاربر (مشتری/کلایِنت) با اجازه ها(مجوزها)ی مرتبط با حساب کاربریش قادر است که ورودی های ویکی پدیا که بر روی یک سرور متمرکز ذخیره شده است، را تغییر دهد.

در هر زمانی که یک کاربر به آن صفحه از ویکی پدیا دسترسی پیدا می کند، نسخه ی به روز رسانی شده از «مسترکپی MasterCopy» از آن ورودی ویکی پدیا را مشاهده می کند. کنترل پایگاه داده همچنان در دستان مدیران ویکی پدیا قرار دارد که اجازه می دهد تا دسترسی ها و مجوزها توسط یک منبع (نهاد) مرکزی حفظ و نگهداری شود.

ستون اصلی دیجیتالِ ویکی پدیا شبیه به پایگاه های داده ی به شدت محافظت شده و متمرکزی می باشد که دولت ها و یا بانک ها و یا شرکت های بیمه امروزه مورد استفاده قرار می دهند. کنترل پایگاه های داده ی متمرکز شامل مدیریت به روزرسانی ها، دسترسی و محافظت در برابر تهدیدات سایبری همچنان در دستان مالکان آن قرار دارد.

پایگاه داده توزیع یافته که توسط فناوری بلاک چین خلق شده است دارای ستون اصلی دیجیتالِ کاملاً متفاوتی می باشد. این ویژگی، واضح ترین و مهمترین ویژگی های فناوری بلاک چین نیز می باشد.

«مستر کپی»ِ ویکی پدیا بر روی یک سرور ویرایش می شود و تمامی کاربران نسخه جدید را مشاهده می کنند. [اما] در مورد فناوری بلاک چین، هرگره در شبکه به نتیجه گیری یکسان می رسند و هر کدام آن رکورد [ثبت] را به شکل مستقل، بروزرسانی می کنند که در آن، رایجترین رکورد تبدیل به رکورد رسمی عملی می شود بجای اینکه یک مسترکپی وجود داشته باشد.

در این شکل از شبکه، تراکنشات منتشر می شوند و هر گره نسخه به روزرسانی شده خود از وقایع را خلق می کند.

در حقیقت همین نقطه ی تفاوت است که فناوری بلاک چین را بسیار سودمند می سازد- این فناوری نماینده ی یک نوآوری در ثبت و توزیع اطلاعات است که در آن، نیاز برای وجود یک طرف مورد اعتماد برای تسهیل روند روابط دیجیتال از بین می رود.

با این وجود، فناوری بلاک چین با تمامی ویژگی ها و لیاقت هایش، در حقیقت یک فناوری جدید و بدیع نیست.

بلکه، این فناوری در حقیقت ترکیبی از فناوری های اثبات شده و مورد اعتمادی می باشد که به شکلی جدید اعمال می شوند. در حقیقت ساماندهی کردن خاص سه فناوری (اینترنت، رمزنگاری کلید اختصاصی و پروتکلی که بر مشوق ها اعمال می گردد) بود که ایده ی خالق بیتکوین یعنی ساتوشی ناکاموتو را تا این حد مفید ساخته است.

نتیجه ی این ساماندهی (و ارکستراسیون)، سیستمی برای تعاملات دیجیتال است که نیازی به طرف سوم قابل اعتماد ندارد. عمل امن سازی روابط دیجیتال، امری ضمنی است که معماری شبکه ی کارا، ساده و در عین حال قدرتمند فناوری بلاک چین، آن را فراهم می سازد.

تعریف اعتماد دیجیتال

اعتماد در حقیقت یک داوری ریسک بین طرفین مختلف درگیر است و تعیین ریسک در دنیای دیجیتال اغلب به اثبات هویت (تایید هویت) و اثبات [داشتنِ] مجوز (تجویز) کاهش پیدا می کند.

به زبان ساده تر، ما در این دنیا می خواهیم بدانیم «آیا تو همان کسی هستی که میگویی هستی؟» و «آیا تو باید قادر باشی که آنچه سعی داری انجام دهی را انجام دهی؟»

در مورد فناوری بلاک چین، رمزنگاری کلید اختصاصی یک ابزار مالکیت قدرتمند را برای ما فراهم می کند که لازمه های تایید هویت را اجرایی می سازد. تملک یک کلید اختصاصی به معنای مالکیت است. این ابزار فرد را از به اشتراک گذاری اطلاعات شخصی بیش از حدی که برای انجام مبادله نیاز دارند را برحذر می دارد تا در معرض تهدیدات بالقوه از طرف هکرها قرار نگیرند.

تایید هویت اما در اینجا لازم است اما کافی نیست. تجویز[تنفیذ] –به معنی داشتن پول کافی، منتشر کردن نوع صحیح از مبادله،...- به یک شبکه توزیع، همتا به همتا برای نقطه شروع نیاز دارد. وجود یک شبکه توزیع یافته باعث کاهش ریسک ناشی از تخریب یا نقص های متمرکز می گردد.

این شبکه توزیع یافته می بایست به لازمه های ثبت رکورد [اطلاعات] و امنیتِ شبکه ی مبادله متعهد باشد. تجویز مبادلات در حقیقت نتیجه ی اعمال قوانین بنیادینی توسط کل شبکه است که بر اساسشان ([همان] پروتکل بلاک چین) طراحی شده است.

تایید هویت و تجویزی که به این شکل فراهم می شوند اجازه می دهد که تعاملات در دنیای دیجیتال بدون وابستگی بر اعتماد (پرهزینهِ موجود) شکل بگیرند. امروزه، کارآفرینان در صنعتهای مختلف در سرتاسر جهان از تاثیرات بالقوه ی عظیم این توسعه جدید آگاه شده اند- با این توسعه، روابط دیجیتال جدید و قدرتمندی ممکن می گردد که پیش از این حتی تصورش هم سخت بود. اغلب فناوری بلاک چین را ستون اصلی لایه تبادلات در محیط اینترنت و بنیان اینترنت ارزش (Internet of Value) می دانند.

در حقیقت،، تصور این ایده که کلیدهای رمزنگاری و دفترکل های مشترک [به اشتراک گذاشته شده] قادر هستند تا کاربران را تشویق کنند به اینکه روابط دیجیتال را امن و رسمی سازند، واقعا نیاز به تخیلی عمیق و بزرگ دارد. امروزه ی همه کاربران از دولت ها گرفته تا شرکت های IT تا بانک ها به دنبال راهی برای خلق این لایه مبادلاتی هستند.

تایید اعتبار و تجویز که امری حیاتی در هر مبادله دیجیتال می باشند، در اینجا به عنوان نتیجه ی تنظیمات فناوری بلاک چین بنا شده اند. این ایده ی بنیادین را می توان به هر شکل از نیاز برای یک سیستم قابل اعتماد از ثبت رکوردها اعمال کرد