بلاکچین ( BlockChain ) از دو کلمه بلوک و زنجیره تشکیل شده است. بنابراین ترجمه تحت اللفظی بلاک چین معادل عبارت زنجیره‌ای از بلوک ها می باشد، که در ادامه با فلسفه این نوع نام گذاری آشنا خواهید شد.

در حقیقت بلاکچین نوعی دیتابیس (پایگاه داده) است که روی یک یا چند سرور خاص و متمرکز قرار ندارد، بلکه روی تمام کامپیوترهایی که به آن متصل می گردند، توزیع شده است. به زبانی ساده تر بلاک چین را می توان یک سیستم برای ثبت اطلاعات دانست که با توجه به نوع رمزنگاری و ثبت داده ها در همه کامپیوترهای متصل به شبکه، تقریبا احتمال هک و یا حذف اطلاعات ثبت شده در آن نزدیک به صفر است.

اجزای تشکیل دهنده هر بلاک

هر بلاک در بلاک چین از سه بخش تشکیل شده است که عبارتند از:

۱- اطلاعات (DATA):

شما می توانید هر نوع اطلاعات و داده ای را در هر بلاک (بلوک) از سیستم بلاک چین قرار دهید. هیچ محدودیتی در نوع داده ها وجود ندارد. این دیتا می تواند سوابق انسانی، آمار اقتصادی کشورهای مختلف، اطلاعات تراکنش ها و حساب های مالی (مانند بیت کوین) و یا هر چیز دیگری باشد.

۲- هش (HASH):

هر کدام از بلاک ها در بلاکچین چیزی به نام هش دارند. یک هش رشته ای از کاراکترهاست که با توابع خاصی ریاضی ساخته می شود، که توسعه دهندگان آن را مشخص می کنند. کوچک ترین تغییر در اطلاعات یک بلاک، هش آن را به طور کلی تغییر می‌دهد.

در حقیقت هش برای بلاک، مانند اثر انگشت برای انسان است.

۳- هش بلاک قبلی (Previous Block Hash):

در بلاکچین، هر بلاک علاوه بر هش خود حاوی هش بلاک قبلی نیز می باشد. همین مساله موجب پدید آمدن زنجیره ای از بلوک ها با نظم و استحکام شگفت انگیزی می شود. بدین صورت که اگر شخصی کوچکترین تغییری در محتوای یک بلاک ایجاد نماید، هش آن بلاک تغییر می کند و در نتیجه برای معتبر جلوه دادن فرآیند، باید هش تمام بلاک‌های بعدی نیز تغییر یابد.

#لجر #بایننس #صرافی #تتر #ارزديجيتال #کریپتوکارنسی #کریپتو #بلاكچين