اندیکاتورهای تکنیکال، معیارهای مربوط به یک ابزار مالی را محاسبه می‌کنند. این محاسبات می‌توانند بر حسب قیمت، حجم، داده‌های درون زنجیره‌ای، بهره باز، معیارهای اجتماعی یا حتی سایر اندیکاتورها باشند.

همانطور که قبلاً اشاره شد، تحلیلگران تکنیکال بر اساس این فرض کار می‌کنند که الگوهای قیمتی قبلی می‌توانند نشان دهنده حرکات آینده قیمت‌ها باشند. بنابراین تریدرهایی که از تحلیل تکنیکال استفاده می‌کنند می‌توانند برای تعیین نقاط ورود و خروج بر روی یک نمودار از انواع اندیکاتورهای تکنیکال استفاده کنند.

می توان اندیکاتورهای تکنیکال را به روش‌های مختلف طبقه بندی کرد از جمله اینکه آیا به سمت روندهای آینده اشاره می‌کنند (اندیکاتورهای پیشرو)، یک الگوی خاص که در حال شکل گیری است را تأیید می‌کنند (اندیکاتورهای تأخیری) یا اینکه رویدادهای لحظه‌ای را شفاف سازی می‌کنند (اندیکاتورهای همزمان).

بعضی دیگر از این دسته بندی‌ها به چگونگی ارائه اطلاعات توسط این اندیکاتورها ارتباط دارند. از این جهت اندیکاتورهایی هستند که داده‌ها را روی قیمت قرار داده و اصطلاحاً همپوشانی می‌کنند و همچنین اُسیلاتور یا نوسان سنج که بین یک قیمت حداقل و حداکثری نوسان دارند.

اندیکاتورهای دیگری هم هستند که هدف آنها ارزیابی جنبه‌ای خاص از بازار است مثل اندیکاتورهای مومنتوم. همانطور که از نام این اندیکاتورها پیداست، این گروه می‌توانند مومنتوم بازار را ارزیابی کرده و نشان دهند.

در مجموع نمی توان تعیین کرد که کدام اندیکاتور از بقیه بهتر است چون این سوال پاسخ ساده و مشخصی ندارد. ممکن است تریدرها از انواع اندیکاتورهای تکنیکال استفاده کنند و انتخاب آنها به میزان زیادی به استراتژی تریدینگ آنها بستگی دارد. اما برای انجام این کار اول از همه باید اطلاعات خودشان را درباره این اندیکاتورها افزایش دهند.