نام ارز	اتریوم
نام انگلیسی	Ethereum
نماد	ETH
تاریخ راه اندازی	Aug 2015
آیکن
آدرس سایت	https://ethereum.org
قابلیت استخراج
نوع ارز	Coin
تعداد کل	نامحدود
الگوریتم رمز نگاری
کیف پول ها	کیف پول لجر
صرافی ها

اتریوم چیست؟

قبل از اینکه در مورد اتریوم صحبت کنیم برای درک بهتر مفهوم آن بهتر است ابتدا یک توضیح کامل در مورد شبکه اینترنت بدهیم .

امروزه تمامی اطلاعات شخصی ما، پیام ها ،تماس ها ، پسوردها و اطلاعات مالی،عمدتا در رایانه های افراد دیگر در سرورهای متعلق به شرکت هایی نظیر تلگرام،اینستاگرام، آمازون،فیس بوک یا گوگل ذخیره می شود .حتی همین مقاله در سایت coinDEsk  بر روی یک سرور تحت کنترل شرکتی ذخیره می شود که این داده ها را بر روی خود نگه می دارد.

این تنظیمات شامل تعدادی تسهیلات است زیرا این شرکتها،تیم های متخصص جهت کمک به ذخیره و ایمن سازی این اطلاعات را گسترش می دهند و هزینه های ناشی از هاستینگ(میزبانی) و آپ تایم(دوره ی زمانی فعال بودن یک سیستم) را حذف می کنند

اما این سهولت با آسیب پذیری نیز همراه است.همانطور که آموختیم، یک هکر یا یک دولت می تواند بدون آگاهی شما به وسیله حمله یا نفوذ به  یک سرویس شخص ثالث به فایل هایتان دسترسی داشته باشد و اطلاعات مهمی را سرقت کند و آن اطلاعات را به نفع خود تغییر دهد.

 Brian Behlendorf ، خالق سرور Apache ، طراحی سرور اینترنت به صورت متمرکز را یک اشتباه بزرگ می داند و برخی از محققان نظیر  behlendorf  معتقدند که اینترنت به معنای یک سیستم غیر متمرکز است و در این حین ظهور تکنولوژِی بلاک چین سبب دستیابی به این هدف یعنی ایجاد یک سیستم غیر متمرکز شده است .اتریوم یکی از جدیدترین تکنولوژی ها در پیوستن به این جنبش برای ایجاد یک سیستم غیر متمرکز می باشد.
درحالیکه بیت کوین قصد دارد تا پی پال و بانکداری آنلاین را مختل کند هدف اتریوم استفاده از یک بلاک چین برای جایگزینی سرویس شخص ثالث یعنی کسانی که با ذخیره ی اطلاعات، انتقال وام های بانکی و محافظت از مسیر پیچیده ی ابزارهای مالی سروکار دارند ، است

کامپیوتر جهانی

بطور خلاصه اتریوم می خواهد یک کامپیوتر جهانی غیر متمرکز باشد و برخی می گویند که اتریوم خواهان دموکراتیزه سازی مدل client-server موجود می باشد. مدل client-server یک چارچوب ارتباطی از فرایندهای شبکه در میان مشتریان  و ارائه دهندگان خدمات است.

از طریق اتریوم، سرورها توسط هزاران node  هایی که به وسیله داوطلبان از سراسر دنیا اجرا شده اند ، جایگزین می شوند به این ترتیب یک کامپیوتر جهانی شکل می گیرد.

تصور بر این است که اتریوم، قابلیت مشابهی را برای افراد در سراسر دنیا فراهم می کند و آنها را قادر می سازد تا با خدمات پیشنهادی در اوج این زیرساخت ها رقابت کنند.

برای مثال شما با جستجو در یک اپ استور ، می توانید انواعی از اپلیکیشن ها و برنامه های مختلف از برنامه های بانکداری گرفته تا ورزشی و حتی  اپلیکیشن های پیام رسانی را مشاهده کنید که این برنامه ها برای ذخیره ی اطلاعات کارت اعتباری،تاریخ خرید و سایر سوالات شخصی، متکی به یک سرویس شخصی ثالث هستند .همچنین گوگل و اپل نیز از این سرویس  شخص ثالث در هنگام دانلود اپلیکیشن ها استفاده می کنند همچنین سرویس های آنلاین ذخیره مدارک مانند Evernote   و   Google Docsنیز از این سرویس استفاده می کنند .

چنانچه تمامی امور مطابق برنامه اجرا شود، اتریوم کنترل داده ها را در این نوع خدمات به صاحب آن برمی گرداند.

هدف بر این است که دیگر یک نهاد کنترل بر اطلاعات شما  را به دست نخواهد گرفت هیچ کس شخصا نمی تواند بطور ناگهانی برنامه ای را متوقف کند و فقط کاربر می تواند تغییراتی را ایجاد کند و در این سیستم غیر متمرکز دیگر هیج نهادی امکان ایجاد این تغییرات را ندارد.

دراین  تئوری ، اطلاعاتی را که مردم قبلا در گذشته از آن استفاده می کرده اند را با دنیای دیجیتال امروزی ترکیب شده است.

هربار که ویرایش ها را ذخیره، یا اضافه کنید یا نکاتی را حذف کنید، هر  node در شبکه تغییراتی را انجام می دهد.

شایان ذکر است که این ایده با شک و تردید مواجه شده است.

اگرچه به ظاهر این برنامه ها امکان پذیر هستند، اما اینکه کدام یک از این بلاک چین ها بتواند خود را به عنوان یک بلاک چین امن ، مفید و مقیاس پذیر ثابت کند قابل پیش بینی نیست .

اتر چیست؟

همانطور که در قسمت اتریوم توضیح داده شد،اتریوم قصد دارد به عنوان یک نوع اینترنت غیرمتمرکز در یک اپ استور غیرمتمرکز عمل کرده و از نوع جدیدی از اپلیکیشن های پیشرو(Dapp) پشتیبانی می کند.

اما در حالی که هیچ کس مالک اتریوم نیست،سیستمی که از این قابلیت پشتیبانی می کند،آزاد نمی باشد. در عوض این شبکه نیازمند اتر است که یک قطعه کد منحصر به فرد است و می تواند برای پرداخت هزینه های محاسباتی مورد نیاز برای اجرای یک برنامه استفاه شود

اتر مانند بیت کوین، دارای حامل دیجیتال است(مشابه اوراق قرضه ی صادر شده بصورت فیزیکی) و درست مانند پول نقد، مستلزم شخص ثالثی برای پردازش یا تایید تراکنش نیست .

اما اتر به جای عملکرد به عنوان یک ارز یا پرداخت دیجیتال، برای راه اندازی برنامه های غیرمتمرکز در شبکه مورد استفاده قرار میگیرد .

 ممکن است در ابتدا این امر کمی پیچیده به نظر برسد برای درک بهتر این مسئله مثالی را در مورد یک نوت بوک  آنلاین غیر متمرکز بررسی میکنیم : برای ارسال ، حذف یا تغییر یک یادداشت ، شما نیاز به پرداخت هزینه های تراکنش در اتر دارید تا بتوانید برای پردازش تغییرات به شبکه دسترسی پیدا کنید به این ترتیب اتر گاهی اوقات  Digital oil  نامیده می شود و کارمزد های محاسباتی اتریوم مبنی بر اینکه چه مقدار   Gas  برای این امر مورد نیاز است ، محاسبه می شود .

هر عملیات  مبنی بر قدرت محاسباتی مورد نیاز و مدت زمان لازم برای اجرا عملیات به مقداری Gas نیاز دارد

بعنوان مثال در یک سیستم اقتصادی، مقررات اقتصادی اتر بدون محدودیت است در حالی که بیت کوین دارای محدودیت 21میلیونی بیت کوین است، اتر دارای چنین محدودیتی نیست .از مقدار اتری که موجود است ،در سال 2014، شصت میلیون اتر توسط کاربران کمپین تامین بودجه خریداری شد دوازده میلیون اتر دیگرنیز به بنیاد اتریوم، یعنی گروهی از محققان و توسعه دهندگان داده شد که در زمینه ی تکنولوژی بنیادین کار می کردند.

حداکثر 18 میلیون اتر در سال تولید می شود وهر 12ثانیه، 5 اتر نیز به ماینرهایی اختصاص می یابد که تراکنش ها را در شبکه تایید می کنند بنابراین هنوز هیچ کس تعداد کل اتر را نمی داند و سرعت ایجاد اتر از سال 2017 به دلیل استفاده اتریوم از الگوریتم  Proof-of-stake  به وضوح کاهش یافته است .این کاهش احتمالا منجر به تغییر در قوانین خلق اتر می شود و در نتیجه  کمک هزینه ماینینگ ممکن است کاهش یابد.

ماشین مجازی اتریوم چیست ؟

با استفاده از اتریوم، هربار که یک برنامه مورد استفاده قرار می گیرد، شبکه ای از هزاران کامیپوتر، آن برنامه را پردازش می کند.

قراردادهای نوشته شده در زبانهای برنامه نویسی(ویژه ی قرارداد) در بایت کد گردآوری شده اند که قادر به خواندن و اجرای یک ویژگی موسوم به ماشین مجازی اتریوم می باشند.

به یاد داشته باشید که هر گره در شبکه، علاوه بر پیگیری وضعیت فعلی، دارای یک کپی از تراکنش هوشمند شبکه است.

هربار که کاربر برخی کارها را اجرا می کند، تمامی گره ها در شبکه باید در مورد رخداد این تغییر به توافق برسند.

هدف شبکه های ماینر و گره ها در اینجا، به عهده گیری مسئولیت انتقال تغییر از وضعیتی به وضعیت دیگر و به جای برخی از اختیارات(توانایی ها) از قبیل پرداخت الکترونیکی و بانکی است.

ماینرهای بیت کوین، اعتبار تغییر مالکیت بیت کوین را از شخصی به شخص دیگر تایید می کنند.

کار ماشین مجازی اتریوم، اجرای هر قاعده ای است که توسعه دهنده از ابتدای قرارداد روی آن برنامه ریزی کرده است.

محاسبه ی واقعی در EVM، از طریق یک زبان بایت کدی ردیف محور حاصل می شود(اعداد یک و صفری که ماشین می تواند بخواند)، اما توسعه دهندگان می توانند قراردادهای هوشمند را در زبانهای سطح بالایی نظیر solidity و serpent بنویسند که هدف از کاربری آن، خواندن و نوشتن آسانتر توسط اشخاص است.

همانطور که در راهنمای ما درباره ی استخراج اتریوم چگونه عمل می کند، توضیح داده شد، ماینرها کسانی هستند که از رفتارهای زیان ده جلوگیری می کنند نظیر این که هیچ کس پولس را بیش از یکبار مصرف نکند و رد کردن قراردادهای هوشمندی که پولی بابت آنها پرداخت نشده باشد.

چندهزار گره در اتریوم وجود دارد و هر گره، کد مشابهی را کامپایل(همگردانی) کرده و اجرا می کند.

اما ممکن است فکر کنید آیا این از محاسبات نرمال گرانتر نمی شود? بله هست. به همین دلیل ممکن است این محاسبات فقط برای ماورد کاربری خاصی استفاده شوند.

آموزش رسمی توسعه ی اتریوم، این ناکارآمدی را تصدیق کرده و بیان می دارد:

تقریبا یک اکتشاف خوب برای کاربری این است:

همان طور که از سال 1999 نمیتوانید کاری روی گوشی های هوشمند انجام دهید، قادر به اعمال هیچ کاری نیز بر EVM نخواهید بود.

مقیاس گذاری(درجه بندی) اتریوم چگونه خواهد بود

همانند سایر بلاک های عمومی،اتریوم قصد دارد تا حد امکان از کاربران حمایت کند. مشکل این است که بواقع امروزه ما چیزی درباره ی محدودیت های این پلت فرم نمی دانیم.

به علت محدودیت اطلاعاتی ثابت اعمال شده در محاسبه ی هر بلاک، بلاک چین اتریوم در حال حاضر حدود 15 تراکنش را در هرثانیه در مقایسه با مثال ذکر شده( 45000پردازش توسط ویزا) پشتیبانی می کند.

این محدودیت اتریوم و دیگر سیستم های بلاک چین به مدت طولانی، موضوع بحث توسعه دهندگان و دانشگاهیان بود.

با این حال توسعه دهندگان اتریوم ممکن است مایل به برجسته سازی این مطلب باشند که چگونه پلت فرم قرارداد هوشمند انعطاف پذیز متفاوت از پلت فرم بیت کوین است? اما برای مثال در مورد مقیاس پذیری منحصر بفرد نیست.

به قدری  راه حل های پیشنهادی موجود ناامید کننده به نظر می آیند که هنوز هم تبدیل به نرم افزار رسمی نشده اند.

چرا مقیاس سازی بسیار دشوار است?

اتریوم و بیت کوین ترکیبی از ترفندهای فنی و انگیزه را جهت حصول اطمینان از این مطلب بکار می برند: آنها دقیقا ثبت می کنند که چه کسی صاحب چیزی بدون وجود اختیار مرکزی است.

مشکل این است که حفظ این تعادل در حین افزایش تعداد کاربران( بویژه در مواردی که فرد می تواند از این سیستم جهت خرید قهوه یا اجرای اپلیکیشن استفاده کند) نیرنگ آمیز است.

به همین دلیل اتریوم وابسته به شبکه ی گره هاست. هر کدام از آنها کل سابقه ی تراکنش اتریوم و وضعیت فعلی مانده حساب، قراردادها و ذخیره سازی را ذخیره می کنند.

بطور واضح این یک کار دست و پا گیر است به ویژه در آنجا که تعداد کل تراکنش ها تقریبا در هر 10الی 12ثانیه با هر بلاک جدید افزایش می یابد.

نگرانی از این بابت است که اگر توسعه دهندگان حجم هر بلاک را جهت تنظیم تراکنش های بیشتر افزایش دهند، داده هایی که یک گره نیاز به زخیره سازی آنها دارد، بطور موثر در آغاز کار شبکه توسط افراد، بزرگتر خواهد شد.

اگر هر نود به اندازه ی کافی بزرگ شود، تنها چند شرکت بزرگ، منابع لازم جهت اجرای آنها را خواهند داشت.

با وجود عدم تناسب، اجرای گره کامل بهترین روش برای کاربران جهت استفاده ی بهینه از حریم خصوصی و امنیت است. ایجاد گره های کامل، به محدودسازی تعداد افرادی می پردازد که خودشان تراکنش ها را تایید می کنند.

به عبارت دیگر تمرکز زدایی و مقیاس پذیری در حال حاضر با هم مغایرت دارند اما توسعه دهندگان به دنبال راه هایی در این زمینه هستند.

چند پروژه ی مقیاس سازی اتریوم در کارها وجود دارد و هریک از آنها از عهده ی حل یک مشکل مقیاس پذیری بر می آیند.

همانطور که ذکر شد، یک مشکل این است که هر گره نیازمند ذخیره ی وضعیت به روز شده ی هر حساب در شبکه است. شاردینگ( تفکیک پایگاه اطلاعاتی) از

یک  تکنیک مقیاس پذیری سنتی به نام شاردینگ استفاده می کند که بطور موثر پایگاه داده را به قطعاتی تقسیم کرده و هر بخش را بر روی سرور متفاوتی قرار می دهد.

هدف شاردینگ این است که کسانی که کارشان ذخیره سازی وضعیت کامل شبکه و هر تراکنش بوقوع پیوسته است، از نیازمندی  به گره کامل خلاص شوند.

در عوض هر گره زیرمجموعه ای از این داده ها را ذخیره می کند و فقط به تایید این تراکنش ها می پردازد. اگر یک گره نیازمند آگاهی درباره ی تراکنش یا بلاک هایی باشد که ذخیره نشده اند، پس گره دیگری را با اطلاعات مورد نیاز پیدا کنید.

در اینجا مشکل این است که بطور کلی این فرآیند قابل اعتماد نیست زیرا در این مدل گره ها نیازمند اتکا بر گره های دیگر می باشند.

اتریوم می خواهد این مشکل را با استفاده از انگیزه های رمزنگاری اقتصادی حل کند که باعث می شود بازیگران در یک سیستم به نحوی خاص عمل کنند.

در این مورد اطمینان حاصل می شود که اطلاعات معتبر به گره های دیگر منتقل می شوند.

تراکنش های غیر زنجیری

یک تکنولوژی که احتمالا خیلی بلند پروازانه است از شبکه ی برق بیت کوین وام گرفته می شود، یک لایه ی پرقدرت پیشنهادی برای بلاک چین نشان می دهد که اینترنت چندلایه ای چگونه کار میکند.

تراکنش های زنجیره ای سبک آذرخش می تواند به قابلیت های تکنولوژیکی محصورتری منجر شود: چگونه به کاربران گفته شده که قرار است عرضه سریع و تقریبا نامحدود باشد درحالی که هنوز نبایستی کاربران را مستلزم به اعتماد به هر واسطه ای کرد.

با توجه به این دیدگاه، اکثر تراکنش ها در کانالهای پرداختی کوچک غیر زنجیره ای انجام می گیرد و این بار را از دوش بلاک چین های زیرزمینی برمیدارد.

به همین دلیل است که این نظریه کارایی دارد: آیا طرف می تواند تراکنش را هرزمان که بخواهد بازپرداخت کند و به هر دو طرف توانایی توقف عکس العمل(کنش متقابل) را بدهد?

با استفاده از این سیستم ها، محدودیت محاسباتی اتریوم نیازی به افزایش بیش از حد ندارد و امید است که  اجرای گره کامل،هنوز برای علاقه مندان عادی اتریوم معقول باشد

چه مدت طول می کشد تا اتریوم درجه بندی شود?

این یک سوال پیچیده است، زیرا آزمایشات زیادی در پیش روی کار درجه بندی رخ می دهند. در سخنان ویتالیک بروتین مخترع، این یک هدف طولانی مدت برای پلت فرم است تا قادر به پردازش تراکنش ها در سطوح تراکنشی با مقیاس ویزایی یا فراتر از آن شوند.

با این حال همانطور که ناظران مردد علاقه به ذکر این مطلب دارند که: این موضوع مبتنی بر آنالیز بروتین و تکنیک هایی است که هنوز در یک بلاک چین عمومی استقرار نیافته اند.

بطور خلاصه اگرچه در حال حاضر اتریوم می تواند تعداد انگشت شماری از تراکنش ها را در ثانیه اداره کند، معماران آن، امید زیادی به افزایش این مقدار در آینده هستند..

نحوه ی کار قراردادهای هوشمند اتریوم

همانند بسیاری از ایده ها در صنعت بلاک چین، یک غفلت به اصطلاح( قراردادهای هوشمند) نامیده می شود. تکنولوژی جدیدی توسط بلاک های عمومی امکان ساخت پیدا کرده اند و درک قراردادهای هوشمند دشوار است چون این اصطلاح تا حدی به توصیف تعارض هسته ای می پردازد. درحالی که یک قرارداد استاندارد شرایط ارتباطی( معمولا یم شرط قابل اجرا توسط قانون) را طراحی میکند، یک قرارداد هوشمند به برقراری رابطه با کد رمزنگاری شده می پردازد.

بطور خلاصه قراردادهای هوشمند برنامه هایی هستند که بطور دقیق اجرا می شوند درست همانگونه که توسط سازندگانشان تنظیم شده اند.

این ایده ابتدا در سال 1993 به تصویب رسید و توسط نیک سابو، رمزنگار و دانشمند کامپیوتر به عنوان نوعی دستگاه فروش دیجیتالی تشریح شد.

او در مثال معروف خود توضیح داد که کاربران چگونه می توانند داده یا مقادیر را وارد کرده و یک آیتم محدود از این دستگاه را  دریافت کنند.

در یک مثال ساده، کاربران اتریوم می توانند با استفاده از یک قرارداد هوشمند،  در یک تاریخ خاص، 10 اتر را به یک دوست ارسال کنند( به راهنمای ما در بخش اتر چیست، نگاهی بیاندازید)

کاربر در این مورد یک قرارداد را ایجاد می کند و داده ها را در آن جای می دهد تا بتواند دستور دلخواه را اجرایی کند.

اتریوم پلت فرمی است که بطور ویژه برای ایجاد قراردادهای هوشمندانه ساخته شده است. اما  هدف از لحاظ کردن این ابزارهای جدید،  کاربری آنها بطور مجزا نمی باشد. اعتقاد بر این است که آنها همچنین می توانند بلوک های ساختاری را برای اپلیکیشن های غیر متمرکز و حتی کل شرکت های مستقل غیرمتمرکز  شکل دهد.

قراردادهای هوشمند چگونه کار می کنند؟

شایان ذکر است که بیت کوین پیشگام در پشتیبانی قراردادهای هوشمند بود بدین معنی که شبکه می توانست مقداری را از یک شخص به دیگری منتقل کند. شبکه ی گره ها تنها در صورت مواجهه با شرایط خاصی، تراکنش ها را ارزیابی می کنند.

اما محدودیت بیت کوین در مورد کاربری ارز است، در مقابل اتریوم جایگزین زبان محدودتر بیت کوین می شود( یک زبان متنی متشکل از 100 متن یا بیشتر) و آن را با زبانی جایگزین می کند که به توسعه دهندگان اجازه ی نوشتن برنامه هایشان را می دهد.

اتریوم به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا قراردادهای هوشمند خود یا عامل های خودمختار و مستقل را برنامه ریزی کنند درست همانگونه که کتاب سفید( کتاب اطلاعاتی) اتریوم آنها را فراخوانی میکند. این زبان کاملا تورینگی( مبتنی بر کد) است، بدین معنی که از مجموعه ی گسترده تری از دستورالعمل های محاسباتی پشتیبانی می کند.

قراردادهای هوشمند می توانند به عنوان حسابهای چند امضایی عمل کنند، بطوریمه بودجه صرفا زمانی هزینه شود که درصدی از افراد محتاج ،موافق با توافقات احرایی بین کاربران باشند برای مثال اگر یک قرارداد منفعتی را برای قراردادهای دیگر به ارمغان آورد (مشابه نحوه ی کارکرد یک کتابخانه ی نرم افزاری)، اطلاعات مربوط به یک اپلیکیشن از قبیل اطلاعات ثبت دامنه و ثبت نام اعضا ذخیره می شود.

با توجه به آخرین نکته، قراردادهای هوشمند احتمالا به کمک سایر قراردادهایی از این دست نیاز دارند.

هنگامی که شخصی یک شرط ساده را بر روی درجه حرارت یک روز داغ تابستانی می گذارد، این ممکن است دنباله ای از قراردادها را تحت پوشش قرار دهد.

یک قرارداد می تواند از داده های خارجی برای تعیین آب و هوا استفاده مند و قرارداد دیگر می تواند شرط را بر اساس اطلاعاتی تحقق بخشد که از قرارداد اول دریافت کرده است.

اجرای هر قرارداد نیازمند هزینه های تراکنش اتر است که بستگی به میزان نیروی محاسباتی مورد نیاز دارد.

همانطور که در راهنمای ما در بخش اتریوم چگونه مار میکند توضیح داده شد، اتریوم، کدهای قرارداد هوشمند را زمانی اجرا می کند که یک کاربر یا قرارداد دیگر، یک پیام را با هزینه های تراکنش مکفی ارسال کنند.

پس دستگاه مجازی اتریوم قراردادهای هوشمند را در بایت کد یا مجموعه ای از آنها و در منوهایی اجرا می کند که بتوانند توسط شبکه خوانده شده و تفسیر گردند.