محبوبیت فناوری بلاک چین به سال 2009، که فرد یا گروهی ناشناس با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو، بیت کوین که یک سیستم پرداخت جهانی محسوب می شود را به وجود آوردند، برمی گردد.

بیت کوین یک سیستم پرداخت الکترونیکی فرد به فرد است که شما در حین استفاده از آن، به هیچ واسطه ای نیاز ندارید و آزادانه می توانید مالک دارایی های خود باشید و به سرتاسر دنیا، هرمقدار پول که می خواهید را می توانید در کمترین زمان و با کمترین کارمزد نسبت به سیستم های سنتی انتقال دهید.

لازم به ذکر است که نباید بیت کوین را با بلاک چین اشتباه گرفت. ساتوشی ناکاموتو از فناوری بلاک چین، در بیت کوین استفاده کرد.

بلاک چین از دو واژه ی بلاک یا بلوک (Block) و (Chain) یا همان زنجیره تشکیل شده است و به معنای زنجیره ای از بلاک ها می باشد.

درون یک بلاک با فرض مکعبی شکل بودن آن ها، اطلاعاتی قرار می گیرد که این اطلاعات در بیت کوین شامل تراکنش های داخل شبکه بیت کوین است که در بلاک چین های دیگر، اطلاعات می تواند شامل سوابق تحصیلی، بیمه و یا ... باشد.

هرکدام از این بلاک ها دارای ظرفیتی هستند که مثلا در شبکه ی بلاک چین بیت کوین، هر بلاک چین 1MB مگابایت حافظه دارد و به همین ظرفیت، درون خود اطلاعات قرار می دهد. در بلاک چین لایت کوین، میزان حجم هر بلاک 4MB مگابایت بوده و به همین ترتیب هر بلاک چین رمزارزهای دیگر، دارای ظرفیت های متفاوتی هستند.

زمانی که این حجم از هر بلاک پر می شود، توسط شبکه پردازش و تایید می گردد و به زنجیره ی بلاک های قبل از خودش می پیوندد و به همین ترتیب، ما زنجیره ای از بلاک ها را خواهیم داشت. پس اطلاعات ما درون این بلاک ها بصورت زنجیره وار به یکدیگر متصل می شوند و به همین ترتیب ادامه می یابد.

اجزای کامل یک بلاک شامل:

1. داده یا همان اطلاعات (Data)

2. هش بلاک (Hash Block)

3. هش بلاک قبلی (Previous Hash) می باشد که در آینده به بررسی هریک از این اجزا خواهیم پرداخت.